ساعت ، عقربه یا شماره ای بروی خود ندارد اما شکاف هایی دارد که بروی روکش طلایی بدنه اش ایجاد شده. وقتی چرخ دنده می چرخد، نشانه های آبی که دیود نوری هستند، در ساعت، دقیقه و ثانیه صحیح می ایستد.

در بالای ساعت، ملخ چشمک زن با دم جنبنده اش (که زمان خور نامیده می شود) دائما با پیشرفت زمان، در محیط این دایره که در حدود 1.2 متر می باشد، جلو می رود. حالت او و آرواره اش که گویی در حال بلعیدن است به بیننده این حس را القا می کند که زمان با سرعت زیادی در گذر است.

اما کسانی که پول زیادی دارند و علاقه به جمع آوری حشرات عظیم الجثه نیز دارند، قادر به خریداری این ساعت نخواهند بود، زیرا این نمونه تنها برای خروجی کتابخانه دانشگاه کریستی کورپوس ساخته شده است تا به شکلی هنرمندانه به بینندگان بفهماند زمان مفهوم بسیار با ارزشی است.

ساعت به گونه ایست که فناپذیری انسان را با ایجاد صدای زنجیری که به داخل جعبه چوبی می افتد، القا می کند. و حتی حقه هایی هم دارد مثلا، گاهی به نظر می آید که از حرکت باز ایستاده یا به نرمی حرکت نمی کند و حتی شاید به عقب برمیگردد!

ساعت با موتور الکتریکی کار می کند که طبق گزارش تا 25 سال بعد نیز به راحتی کار خواهد کرد.

این ساعت در طول هفت سال توسط مخترع ساعت سازی به نام جان تیلور زمانی که در دهه 50 در این دانشگاه درس می خوانده، ساخته شد و آن را برای بزرگداشت ساعت ساز بریتانیایی یعنی جان هریسون که در قرن 18 می زیست، طراحی کرده است.